HÖRÐ OG ÓSVEIGJANLEG AFSTAÐA SVEITARFÉLAGANNA MIKIL VONBRIGÐI

Deilur hafa staðið milli Sambands íslenskra sveitarfélaga og Starfsgreinasambands Íslands um efndir á samkomulagi frá því í júlí 2009 um jöfnun lífeyrisréttinda hjá starfsmönnum sveitarfélaga. Eftir afdráttarlausa neitun sveitarfélaganna á að ræða lausnir í yfirstandandi kjaraviðræðum átti SGS ekki annan kost en að vísa ágreiningsefnum til Félagsdóms í samræmi við lög um stéttarfélög og vinnudeilur. Sveitarfélögin vildu ekki að málið fengi efnislega meðferð og lögðu því fram frávísunarkröfur. Félagsdómur féllst á þær að hluta en vísaði ekki frá kröfu SGS að sveitarfélögunum væri skylt samkvæmt kjarasamningi að koma til viðræðna um mögulega lausn.

Sveitarfélögin gátu ekki einu sinni fellt sig við þá hóflegu niðurstöðu og hafa kært úrskurð Félagsdóms til Hæstaréttar. Endurspeglar sú aðgerð þá óbilgirni og hörku sem sveitarfélögin hafa sýnt í þessu máli og þann einbeitta vilja að standa ekki við undirritað samkomulag um að jafna lífeyriskjör þeirra starfsmanna sem hvað lökust hafa kjörin.

Málflutningur sveitarfélaganna vekur líka upp spurningar um hvernig hægt sé að gera samninga við aðila sem kalla samninga sem þau sjálf skrifa undir ,,skúffuskjal“ sem ekki hafi neitt gildi og skipti engu máli. Slíkur málatilbúnaður er óvenjulegur dónaskapur í garð samtaka launafólks og forystumanna þeirra sem fram að þessu hafa ekki talið ástæðu til að efast um heilindi viðsemjanda þegar skrifað er undir kjarasamninga og samkomulög þeim tengdum.

Þessi harða og ósveigjanlega afstaða gagnvart starfsmönnum sveitarfélaganna er gríðarlega mikil vonbrigði og getur haft afar alvarlegar afleiðingar á næstu vikum.